نویسنده به حاجی تباران آلاشت برخورد نمود که خود را از نسل امامزاده حاجی آلاشت می دانستند، از آنجا که می دانیم حاجی تباران آلاست از نسل ملا کریم حاجی آلاشتی هستند و از نسبت او با اجداد خود آگاهیم، و در آلاشت آقا حاجی فوق الذکر به امامزاده مشهور بوده و در اوقاف پرونده دارد که در آن ذکر شده آقا حاجی سید یبزرگوار بوده که به جهت حفظ جان نسلش هویت خود را مخفی نموده است. همچنین در تاریخ شفاهی مردم ارتفاعات بندپی شنیده ایم آقا حاجی را برادر شیخ موسی مدفون در آنجا می دانند، فقط در همین رابطه به ذکر عین نوشته آقای فیروزجایی در سایت سجرو به نشانی  http://galiact.blogfa.com/post/115 بسنده می کنیم.
....بسیاری از مردم معتقتدند که مالکان اولیه آلاشت دو برادر به نامهای شیخ موسی و آجی (حاجی) بودند. مردی که در واقع جد رضا شاه می باشد، با خانواده اش در ملک این دو برادر چادر زد که با اعتراض مالک زمین روبرو شد. با بالا گرفتن دعوای آنان و با جر و بحث زیاد و پا در میانی دیگران، تازه واردها با زیرکی به آنان گفتند که ما غریبیم، چه اشکالی دارد اگر ما به اندازه پوست گاو (گوخام) زمین از شما مطالبه کنیم، تازه پولش را هم می پردازیم.

آقا شیخ موسی –که برادر کوچکتر بود- با این کار مخالف بود، اما آجی به این گمان که زمین اندک به کارشان نمی آید و عملاً حضور آنان غیر ممکن می شود موافقت نمود و قباله نوشتند.

صبح فردا که از خواب برخاستند دیدند که تازه واردها قسمت وسیعی از ملک آنان را طناب کشی کرده، تصاحب نمودند.

بعد از اعتراض فروشندگان زمین معلوم شد که خریداران زیرک تا صبح پوست یک گاو را رشته رشته کردند و از آن طناب بلندی به دست آورده، زمینی به محیط آن تصاحب نمودند.

بعد از کشمکش زیاد قرار شد حاکمی از کازمزد بر کارشان قضاوت نماید. از آنجاییکه در قباله چگونگی پوست گاو (گوخام) قید نشده بود، قاضی به تازه واردها ایرادی وارد ندید. بنابراین آقا شیخ موسی که با اصل قضیه مخالف بود، به حالت قهر از برادر بزرگتر جدا شد و به بندپی رفت و در همانجا ماندگار گردید. از آن سال به بعد کشتی لوچو در واقع نوعی مبارزه است بین نوادگان آجی (حاجی) و آقا شیخ موسی.

ناگفته نماند که مقبره آقا شیخ موسی در بندپی است و مقبره حاجی در آلاشت.

بنا به گفته ریش سفیدان، این امر به 600-700 سال پیش برمی گردد. تا به حال هیچ سند تاریخی در این مورد پیدا نشد.

توضیح نویسنده: هم اینک خاندان پر جمعیتی در جنوب بندپی ساکن بوده و آقا شیخ موسوی را نیای خود دانسته و در انتهای نام فامیلی خود کلمه حاجی را به همراه دارند. همچنین مادر شیخ موسی هم در کنارش به خاک سپرده شده است.